Dieren spotten in Zuid-Afrika

Het is een van de dieren die het moeilijkste te spotten zijn en staat tegelijkertijd het hoogst op de wishlist om te zien: de leeuw. Het kan uren of dagen duren voordat je er een ziet, of soms maar een kwartier. Opeens spot je de koning der dieren, ergens in de verte luierend in de zon of naast de jeep onder een struik. Wist je dat leeuwen zo’n twintig uur per dag besteden aan uitrusten? Niet verrassend, als je weet dat ze de overige vier uur keihard werken voor hun avondmaal. Als ze pech hebben, glippen de antilopen net aan ze voorbij.

De olifant heeft het tegenovergestelde ritme van de leeuw: de kolos slaapt maar zo’n vier uur per dag. Olifanten hebben altijd een matriarchaal systeem, wat betekent dat de vrouwtjes de baas zijn. Het leidende vrouwtje stampt op de grond, waardoor de hele kudde door de trillingen voelt dat het tijd is om te gaan. Handig!

Hoewel de namen veel gelijkenis suggereren, zijn de luipaard en de jachtluipaard (ook wel cheeta genoemd) heel verschillend van elkaar. De vacht van een luipaard is bedekt met rozetten, waar de jachtluipaard stippen heeft. Op safari is het lastig om een luipaard te spotten, omdat ze vaak ’s nachts rondsluipen en zich overdag veelal verstoppen. Natuurlijk des te leuker als je er wel een ziet! Jachtluipaarden zijn overdag actief en dus wat makkelijker te spotten. Als je geluk hebt, zie je ze volop in actie. Ze kunnen een snelheid van 120 kilometer per uur behalen! Bijzonder is dat ze tijdens het rennen negentig graden van richting kunnen veranderen zonder te veel snelheid te verliezen.

Als je op safari giraffen ziet, is de kans groot dat ze bezig zijn bladeren van bomen en struiken af te trekken. Voor de mannetjes geldt: hoe hoger een giraffe de bladeren in een boom met zijn tong eraf trekt, hoe dominanter hij is. De tong van een giraffe kan trouwens wel een halve meter lang worden!

Nijlpaarden kom je overdag vooral tegen in het water, omdat ze zich daar veilig voelen. Je zou wellicht verwachten dat ze vis eten, maar dat is niet het geval. Als er geen gevaar in de buurt is, komen ze ’s nachts uit het water en eten ze zoveel gras als ze kunnen. De hippo draagt overigens altijd zonnebrand bij zich: zijn zweet bevat een stof die beschermt tegen de zon.

Hoewel de naam doet vermoeden dat er een kleurverschil bestaat tussen de zwarte en de witte neushoorn, berust de benaming op een misverstand. De white rhino heette eigenlijk wide rhino, wat verwijst naar de brede lippen: hij wordt ook wel de breedlipneushoorn genoemd. Dat is dan ook meteen hoe je het verschil tussen de twee soorten kunt zien. De witte neushoorn is te spotten in open velden met veel gras. De zwarte neushoorn is een stuk gevaarlijker. Deze leeft vooral in dichtbegroeide gebieden en heeft een beperkt zicht. Als hij zich bedreigd voelt, is vechten dan ook zijn eerste reactie. Dit dier is een stuk lastiger te spotten, maar met een goede gids kom je een heel eind!