Reisverslag Costa Rica van Peter en Inez

Woensdag 29/7 – San José

We begonnen ons avontuur in Costa Rica in San José, waar we alleen kwamen om te overnachten.

Donderdag 30/7- San José – Tortuguero

Na slechts een paar uurtjes geslapen te hebben, werden we om 7.00 uur opgehaald om naar Tortuguero NP te gaan. Met de bus reden we drie uur via een nationaal park, waar we tussendoor hebben geluncht en een luiaard spotten!
Bij het vertrekpunt van boot naar Tortuguero was het een gekrioel van mensen. Hoezo, een rustig boottochtje door de jungle…? Het was chaos. We dachten misschien nog kaaimannen te spotten, maar het werd een scheurtocht van anderhalf uur over de rivier. Ook leuk, maar de kaaimannen waren ‘m gepeerd.
We hadden een geweldige leuke lodge, bestaande uit houten huisjes met ramen van muskietengaas in de jungle, waar slingerapen om ons heen slingerden en zelfs een boa constrictor zich liet zien.
In de middag hebben we heerlijk gezwommen in het zwembad en konden we een beetje bijkomen van de lange reis. ’s Avonds was er live muziek en mochten we assisteren met de sambaballen. Na het avondeten hebben we nog even op de veranda op onze schommelstoel genoten van de overweldigende junglegeluiden.

Vrijdag 31/7 – Tortuguero

De volgende dag ging om 5.15 uur de wekker alweer om met een roeiboot door het nationale park Tortuguero te gaan varen. Dat betekende natuurlijk eerst even scheuren met de watertaxi. Al snel zagen we een leguaan die zich in de top van de bomen aan het opwarmen was, niet echt een relaxte slaapplaats voor een leguaan. Er zaten ook toekans hoog in de bomen, helaas waren die wat moeilijk te zien. Verder hebben we een aantal mooie vogels, apen en leguanen gespot. De gids ging nog even lekker op blote voeten het struikgewas in om het giftige rode kikkertje te zoeken, wat lukte. Gaaf om te zien!

Terug naar de lodge om te ontbijten en direct erna mochten we weer een wandeltocht door het regenwoud maken met een gids. Het water kwam net met bakken uit de hemel, dus kregen we een regencapeje en zevenmijlslaarzen van het hotel. Met klotsende oksels  hebben we lekker gebaggerd door de modder en mooie planten en toekans hoog in de bomen gezien.

Inmiddels was het weer droog en hebben we een verfrissende duik genomen in het zwembad. Het zonnetje scheen weer en de warmte was overweldigend.
Na de lunch gingen we door naar de volgende boottocht, nu wat dieper de jungle in. Wat een pracht en weer apen, leguanen, twee kleine kaaimannen en vogels gezien. Superknap dat de gids ze kan ontdekken, want de dieren hebben vaak een goede schutkleur! Het bleek een drukke dag, want ‘s avonds zijn we naar de schildpadden op het strand gaan kijken. Na een spannende flinke wandeling door een bos in het donker met alleen licht van één mobieltje door plassen en blubber zijn we uiteindelijk op het strand beland. Het was mooi verlicht door het maanlicht, wat idyllisch! We spotten direct al een schildpad die superveel eieren aan het leggen was, indrukwekkend. De schildpad was in trance en we konden haar bijna aanraken. Wat een kolossale beesten zeg, wegen gemiddeld 230 kilo! Helaas hebben we geen foto’s gemaakt, daar werd streng op gelet. We hebben nog vier andere schildpadden gezien, maar door de grote belangstelling mochten we er maar bij één dichtbij. Daarna zijn we teruggeploeterd door de modder, weer een geweldige ervaring rijker!
Terug bij ons hotel waren we wel toe aan een biertje, maar alles was uitgestorven en de bar was helaas dicht. Gelukkig hadden de buren nog wat over voor ons …Hierna zijn we als een blok in slaap gevallen.

Zaterdag 1/8 – Tortuguero – Sarapiqui

De volgende dag mochten we ‘uitslapen’ tot 7.00 uur, al werden we al vroeg gewekt door de brulapen die bij ons huisje een feestje aan het bouwen waren, haha!
Na het ontbijt hebben we de koffers gepakt en zijn we met de boot weer het nationale park uitgebracht. In de zinderende hitte hebben we op de bus gewacht, het zweet liep  in stralen over onze rug. Na een busrit van anderhalf uur en lunch in hetzelfde restaurant als de eerste dag, kregen we onze 4×4. Tijd om zelf achter het stuur te kruipen, op weg naar Sarapiqui. Met een uurtje rijden kwamen we om 15.30 uur aan bij onze volgende slaapplek in een weelderige omgeving met prachtige bloemen, waar we direct een verkoelende duik in het zwembad hebben genomen. Heerlijk.

Zondag 2/8 – Sarapiqui

De volgende dag kwam de regen met bakken uit de lucht. Het ontbijt was geweldig, roereo, Mexicaanse gebakken ei, worteltaart, worstjes, vele soorten fruit, heerlijk!
Het was weer zonnig en droog, toen we om 9.30 uur naar een ananasboerderij vertrokken. Een leuke offroad weg leidde er naar toe. Eerst hebben we onze eigen tilapiavis gevangen voor de lunch. De dochter leidde ons rond over de plantage, die in een prachtige omgeving lag. We hebben verschillende bomen gezien: kaneelboom, cacaoboom, snake tree, rubber tree, mangoboom, peperstruik, citronellastruik, lemongrass en nog wat kruiden. We zagen een specht in de boom en nog de red frog en een groen-zwarte kikker. Na onze eigen ananasplant geplant te hebben, hebben we heerlijk een ananas afgekloven. Wat overbleef was voor het varken. De tilapia was inmiddels gebakken en smaakte heerlijk met o.a. vers ananassap. Wat een leuke excursie!
Om 13.30 uur waren we weer terug bij het hotel en konden we weer genieten van een verfrissende duik in het zwembad.

Maandag 3/8 – Sarapiqui – Caño Negro

De hele  nacht  kwam de regen met bakken uit de lucht. Goed voor onze rafttoer van vandaag. Om 9.30 uur werden we opgepikt bij het hotel en na een half uurtje rijden in the middle of nowhere afgezet.
Het regende nog steeds pijpenstelen, maar inmiddels waren we in badkleding, dus no problem. Het was nog altijd dertig graden. Na een uitleg over het raften, hebben we de zwemvesten aan- en  helmen opgedaan en een sprong gewaagd in de raftboot met gids Daniel. De rivier zag er spectaculair uit. De rapids waren kicken, we kregen flinke golven over ons heen. Halverwege de tocht tijdens een flinke rapid werden Daan en ik de boot uitgegooid. Gelukkig hadden we niets bezeerd, dus konden we er wel om lachen. We werden weer de boot in gehesen en gingen vrolijk verder. Het regende nog steeds, maar koud hadden we het niet. Op de korte rustige stukken gingen de jongens lekker zwemmen.
Na twee uur spanning en sensatie werden we weer op het droge gezet en kregen we nog heerlijke ananas en watermeloen. Het was een sensationele tocht, pura vida! Een echte aanrader en superleuke begeleiding.

Terug bij het hotel was het tijd om in te pakken, even te lunchen en dan wegwezen. We hadden nog drie uur rijden voor de boeg naar Caño Negro, de wetlands. Onderweg reden we bijna een luiaard aan, die  langzaam over de weg kroop.
Het laatste uur reden we over een onverharde  weg met lekkere kuilen. Onderweg wisten we nog witte langnekvogels te spotten. We reden door heldergroene velden met hoog gras en ananasplantages, prachtig!
Om 17.00 uur waren we bij onze idyllische lodge, waar we op twee na de enigen waren. De eigenaresse sprak geen woord Engels, dus dat was het moment om met moeite m’n Spaans uit te proberen. Uiteindelijk pakte ik m’n vertaalboekje er toch maar bij … We hadden ons eigen zwembad, waar we natuurlijk direct een duik in namen. Na een heerlijke maaltijd rolden we al vroeg ons bedje in.

Dinsdag 4/8 – Caño Negro – La Fortuna

Om 8.00 uur zaten we alweer in een bootje om door de wetlands te varen. Het was prachtig weer met een blauwe hemel en warm. Al snel hadden we de eerste kaaiman gespot en uiteindelijk werden dat er acht! Veel verschillende en prachtig gekleurde vogels gezien, zoals kingfishers,  maar ook leguanen, brulapen en zelfs vleermuizen. Black vultures waren een krokodil aan het opeten…

De omgeving was prachtig, een moerasland. Na twee uur rondgevaren te hebben, zetten we weer voet aan de grond. Nog een heerlijke verse mangojuice gedronken en vervolgens ingepakt en koers gezet naar La Fortuna en de Arenalvulkaan. We reden een uur terug over dezelfde onverharde weg en nog anderhalf uur verder. Onderweg zagen we nog een aantal grote leguanen in een boom, gaaf. Inmiddels regende het bij vlagen.
Om 15.00 waren uur kwamen we aan bij de sfeervolle lodge in Fortuna met een prachtige tuin.
Weer een heerlijk zwembad, maar erg koud water deze keer. De zon was er ook niet, maar nog altijd 29 graden, dus toch wel lekker even gezwommen. De vulkaan was in nevelen gehuld, we hoopten dat morgen een heldere dag zou zijn om de vulkaan in volle glorie te zien.
’s Avonds doken we nog even het stadje in om te eten, waar er gevolksdanst werd en een kinderfanfare door de straat trok.

Woensdag 5/8 – La Fortuna

na heerlijk rustig te zijn opgestaan, want het regende weer pijpenstelen sinds de avond ervoor, hebben we lekker wat gelezen,  weer een beetje orde in chaos van de koffer geschept en lekker gezwommen in de regen. De vulkaan was in geen velden of wegen te bekennen, één dichte wolkenmassa.
’s Middags zijn we naar de Fortunawaterval gereden, terwijl de weg wel een rivier leek te worden. Gelukkig werd het net even droog toen we er waren. We moesten flink afdalen via vele trappen, waar een oorverdovend lawaai van de waterval ons tegemoet kwam. We waren erg blij met onze regencapes, want beneden kregen we een fijne neveldouche en werden we bijna door de waterval weggeblazen. Wat een natuurgeweld, prachtig! Terug omhoog moesten we ons in het zweet werken via de vele trappen.

In de namiddag reden we naar de thermale baden, schitterend gelegen in een soort oase van groen. De baden waren heerlijk warm, wel veertig graden. De harde waterstralen van de vele watervallen waren een heerlijke massage voor de rug. Ondertussen konden we lekker genieten van een cocktail, die geserveerd werd tijdens het baden. Wat een luxe! Na bijna vier uur gedobberd en geweekt te hebben, hadden we wel een heel zacht huidje. We hebben dan ook heerlijk geslapen na deze ontspannende baden.

Donderdag 6/8 – La Fortuna – Monteverde

Om 8.00 uur zijn we opgestaan en hebben we lekker ontbeten als altijd met scrambled eggs, pancakes, toast, ananas en meloen. Het regende wederom flink. De vulkaan lag nog steeds in de wolken.
We hebben de koffers in de auto geladen en zijn toch maar naar het nationale park van de Arenalvulkaan gereden. Omdat het nog regende, hebben we eerst nog wat verder over de onverharde weg door een groen landschap gereden, waar we een miereneter op de weg zagen! Wat een grappig beest is dat, echt leuk.

Terug naar ingang van het nationale park, waar we toch maar besloten om te gaan wandelen langs de onzichtbare vulkaan. Zodra we onze eerste stap hadden gezet, brak zowaar de zon door en hadden we vanaf het uitzichtpunt prachtig uitzicht op de onderste helft van de vulkaan. Via een steil pad hadden we al snel uitzicht op het Arenalmeer, dat eerst ook in nevelen was gehuld. Het pad was van zwarte lavastenen,  met rondom grote zwarte keien met knalgroene begroeiïng. Wat een apart en schitterend landschap. Halverwege liet het zonnetje ons in de steek en begon het te miezeren. We liepen verder via een pad met hoge bamboestengels en jungleachtig struikgewas. Het laatste stukje ging de regen over in gieten, maar gelukkig waren daar weer onze schattige regencapes. De jongens vonden ze niet schattig genoeg om ze aan te trekken en waren al snel lekker doorweekt. Toch zijn we blij dat we deze leuke wandeling gedaan hebben!

Vrijdag 7/8 – Monteverde

Ik was al om 5.00 uur wakker, want we hadden lichte lamellen als gordijn en het is al vroeg licht in Costa Rica. De zon scheen zowaar, dus was het extra licht.
Over een onverharde weg reden we die ochtend naar Monteverde NP. Hier schijnt bijna nooit de zon en het miezert er bijna altijd, vandaar dat het nevelwoud heet. Regencapes mochten weer aan; we wisten de jongens ook ervan te overtuigen dat ze niet de enigen zijn die er zo charmant bij lopen. We zagen direct een neusbeer lopen, wat schattig. Er zat er ook één hoog in de bomen, die de gids met een telescoop in kon zoomen. Met een beetje fantasie een groene slang via de scoop gezien, al kon ik er niets van maken. Het woud was minder hoog dan het tropische regenwoud, maar wel dichter begroeid. Omdat er hier minder zon schijnt, worden de bomen minder hoog, maar altijd nog twintig meter! Ficusbomen en varens zag je er veel. Er leven honderd soorten zoogdieren, vierhonderd soorten vogels waaronder de kolibrie, twaalfhonderd soorten reptielen en vijfduizend insectensoorten! Helaas waren de dieren verstoppertje aan het doen en hebben we geen andere dieren meer gespot. We waren wel ietsiepietsie teleurgesteld dat het wildspotten wat tegenviel in dit park, maar de natuur was er prachtig.
We konden hoog over een spannende hangbrug in de toppen van de bomen lopen, maar je hebt er geen idee van dat je zo hoog zit.

Na drie uur wandelen nog in de kolibrietuin vele kolibries gezien. Wat een piepkleine en prachtige vogeltjes. Ze kunnen vijftig tot zeventig vliegbewegingen per seconde maken, niet normaal. Ze kunnen in z’n voor- , zij- en achterwaarts vliegen en stilhangen en ze hebben prachtige kleuren.
‘s Middags een parcours gelopen over 8 hangbruggen, waarvan er één 157 meter was. Deze was echt niet grappig met m’n hoogtevrees, want deze lag niet vlak boven de boomtoppen, en er waren een aantal pubermeisjes die de boel ophielden. Het liefst wilde ik er natuurlijk zo snel mogelijk af! De andere bruggen waren daarna voor mij appeltje eitje. Weer een overwinning.
Bij het hotel nog even in het zonnetje kunnen zitten op ons balkon, zag nog 2 toekans in een boom zitten, en voorbij vliegen, gaaf.
‘s Avonds in een heel gezellig en apart restaurant ‘Tree House’ gegeten: gebouwd om een mega grote boom, met als dak de grote kruin van de boom. We kwamen er nog een gezin tegen die we in het begin van de reis hadden ontmoet, wat een toeval.

Zaterdag 8/8 – Monteverde – Rincon de la Vieja

Vandaag vertrekken we naar de laatste locatie in Costa Rica, maar eerst gaan we nog naar een koffieplantage. Het is lekker weer, vrij zonnig en 22graden. Don Juan, de oude baas van de plantage, kwam eerst even gedag zeggen.

Vervolgens met een Canadees stel op een mooi versierd houten karretje, getrokken door 2 gecastreerde stieren. De wielen waren van steen, dus weinig schokdemping….Het bleek alleen maar voor de show te zijn dus na een klein stukje mochten we er gelukkig weer uit. Deze karretjes werden vroeger gebruikt om de koffie mee te vervoeren.
We liepen tussen de koffieplanten door, en de gids vertelde ons over het groeiproces van de koffieplant en het proces van verwerken van de koffieboon. 80% van de koffieboon is afval, en er is dus  slechts 20% van de boon bruikbaar! Wel begrijpelijk dat de koffie zo duur is. Elke plant wordt om de 25 jaar vervangen, en is na stekken na 3 jaar pas productief.
Vervolgens kregen we van alles te horen over het  verwerken van cacao. We hebben verse cacaopitten geproefd, echt niet lekker. De zaden waren wel lekker om op te zuigen. Er komt bij het ontleden van de cacaoboon veel vet vrij, en dit wordt gebruikt voor witte chocolade. Hier zit geen cacao in, dus is eigenlijk geen chocola. De gids maakte een drankje klaar van gemalen cacao met kruiden, heel veel suiker en gekookt water, best lekker. De onbewerkte pure en witte chocolade smaakte echt heel anders dan uit de winkel.
Er werd ook nog suikerriet verbouwd, en deze hebben de jongens door een machine gedraaid. Het sap werd opgevangen, en kregen wij als drankje vermengd met wat limoen, heerlijk.
Na de leuke en interessante toer kregen we natuurlijk nog een heerlijk kopje verse koffie van de plantage.

Op weg nu naar Rincon de Viaja, bijna 2 uur gehobbeld over een onverharde weg met veel gaten. De omgeving was prachtig, bergachtig met heldergroene velden.
Het laatste uur was gelukkig weer een verharde weg, dus konden we kilometers maken. De omgeving werd minder groen en een stuk droger. Rond vieren waren we bij Canon lodge. Leuke houten huisjes rondom een tuin van palmbomen. Al snel lagen we in het zwembad, want het was er wel 33 graden! Het complex had ook nog een spa met sauna, ha ha. Die was er al van nature.. Er was een overload aan Nederlanders, beetje jammer. De lodge lag niet in de buurt van een dorpje, dus bij het restaurant van de lodge gegeten. Het was er erg massaal, veel grote groepen. Het was een buffet, maar omdat we wat laat waren, was er al veel ‘geplunderd’.

Zondag 9/8 – Rincon de la Vieja

Ontbijt is altijd vroeg in Costa Rica, dus om 9:00 reden we in een half uurtje richting het NP Rincon de Viaja voor een wandeling van 2-2 1/2 uur. Gelukkig waren we vroeg, en was het nog maar 29 graden.

De wandeling ging door een bos van woudreuzen, langs kokende/dampende naar rotte eieren ruikende geisers, borrelende modderpoelen, over beekjes en jungleachtige sferen. Een prachtige afwisselende wandeling! De waterval waar we konden zwemmen, was helaas opgedroogd.
De rest van de middag heerlijk uitgerust bij het zwembad, en lekker boekje gelezen en geluierd.
De volgende dag gingen we ons avontuur in Nicaragua tegemoet. Costa Rica was een geweldige ervaring, een overload aan prachtige natuur en dieren.

Ik mis het nu al!